کد مطلب:21573 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

پسر داييم از كودكي به من انس پيدا كرده حال چگونه با اين برادر نامحرم رفتار كنم كه هم او ضربه روحي نبيند و هم من دچار گناه نشوم ؟

خواهر محترم! محبت و عواطف داشتن نسبت به خويشاوندان در حد معقول، امر شايسته اي است؛ ولي اين مسأله نبايد به حد افراط برسد. به هر حال اين طور كه مرقوم فرموده ايد، پسردايي شما، برادر رضاعي شما محسوب نمي شود. شما الان در آستانه ازدواج قرار داريد و اين امر براي شما يك امر طبيعي و ضروري است و زماني كه ازدواج كرديد، به تدريج مسؤوليت هاي جديد براي شما مطرح خواهد شد؛ از قبيل: شوهرداري، بچه داري و مشكلات خاص خودتان كه در آن صورت نمي توانيد با پسر دايي تان مثل گذشته باشيد. ايشان هم جوان شده و به تدريج در آستانه ازدواج قرار خواهد گرفت و براي ايشان هم مسائل خاص خودش مطرح خواهد شد. تصور ما بر اين است كه در اين گونه مسائل، نبايد دچار احساسات و عواطف شد؛ بلكه بايد به دنبال راه حل معقول بود. مطمئن باشيد اين عوارض، زايل شدني است. بنابراين: الف) با توجه به مخالفت پدر و مادرتان و نيز به عنوان يك دختر مسلمان و از نظر اجتماعي، به صلاح شما نيست كه با پسر دايي خود خيلي گرم و صميمي باشيد. ب ) سعي كنيد به تدريج از ايشان فاصله بگيريد. البته اگر صلاح دانستيد در آينده با ايشان محرم شويد، پس از ازدواج در صورتي كه خداوند به شما دختري داد، خواهيد توانست با رضايت شوهرتان بين دخترتان و ايشان صيغه محرميت بخوانيد (كه مراسم خاصي دارد و مي توانيد از آقايان روحاني راهنمايي بخواهيد) و در آن صورت شما به اعتبار مادر خانم با ايشان محرم ابدي خواهيد شد. البته گفت و گوي معمولي و متعارف مانعي ندارد؛ مشروط بر آن كه هيچ قصد و غرض ديگري در كار نباشد. بنابراين مي توانيد در عين داشتن رابطه معمولي با ايشان، براي آينده برنامه ريزي كنيد.